بیست و سوم ربیع‌الأول سال ۲۰۱ قمری، روزی بود که شهر قم در مرکز فلات ایران برای همیشه تغییر کرد
کاروانی ۴۰۰ نفره از سادات و علویان، خواهر بزرگوار حضرت رضا را از مدینه به قصد خراسان همراهی می‌کردند
نزدیکی ساوه کنونی لشکر عباسیان به کاروان اخت‌الرضا حمله کردند و عده‌ای از سلاله رسول‌خدا را به شهادت رساندند
کریمه اهل‌بیت در ساوه به دست مزدوران بنی‌العباس مسموم شدند و بی‌درنگ سراغ شهری را گرفتند:
مرا از این‌جا به قم منتقل کنید
قم که از همان قرن اول هجری، پناه‌گاهی برای شیعیان امیرالمؤمنین بود، با شنیدن خبر نزول اجلال دختر موسی‌بن‌جعفر به استقبال آن حضرت آمدند
توفیق از آنِ موسی‌بن‌خزرج، بزرگ خاندان اشعری شد که زمام ناقه ایشان را به دست گرفت و به سرای خود فرود آورد و ۱۷ روز میزبان شفیعه محشر شد
در مورد شهر قم که اولین شهر تشیع در ایران محسوب می‌شود و اهل آن، روایات بسیاری از معصومین نقل شده که همگی نشان از اهمیت سرزمین ایران به‌ویژه شهر قم در نظر خاندان رسول‌خدا دارد
حضرت رضا درباره اهل قم فرموده‌اند:
بهشت را هشت در است و یکی از آن درها از آنِ مردم قم است
و روایت امام‌صادق در مورد شهر قم:
آن‌گاه که به شما بلا و دشواری رسید، به قم روی آورید که قم جایگاه امن فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیها و پناه‌گاه مؤمنان است
عبارت اوژن فلاندن دانشمند فرانسوی که در سال ۱۸۴۰ میلادی به ایران سفر کرده، در سفرنامه‌اش به قم، قابل توجه است:
تیمور لنگ به قم چندان لطمه نرسانده و این شاید از برکت فاطمه باشد
