یکی از دلایل اصلی ماندگاری و دل نشینی سبک ها و مدایح قدیمی بین جامعه شیعی در جغرافیای مختلف مانند ایران، شبه قاره هند، عراق، آذربایجان و… استفاده از خمیر مایه های حقیقی و کلام امامان شیعه بوده است. در این میان یکی از آن ها نیز نوای مشهور “شیعتی مهما شربتم” است که نوحهای منسوب به شاه شهید علیه السلام است که گویا آن حضرت والا مقام در لحظات آخر عمر شریفشان این شعر را سرودهاند. که سالهاست مداحان و واعظان در جلسات هفتگی خود آن را همخوانی میکنند. گفته میشود که دلیل سلام دادن شیعیان پس از نوشیدن آب، همین شعری است که حضرت در ظهر عاشورا گفتهاند. شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی اَوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی من شهید کربلایم سربریده از قفایم فـَاَنا السِّبْطُ الَّذی مِنْ غَیْرِ جُــرْمٍ قَتِلُونی وَ بِجَرد الخَیْـلِ بَعْد القَتْلِ عَمْداً سَحِقُونی من شهید کربلایم سربریده از قفایم لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی وسقوه سهم بغــــی عوض الماء المعین من شهید کربلایم سربریده از قفایم…